Het werk in de Kalverpolder is voor mij van onschatbare waarde

In 2006 kon ik gebruik maken van een VUT-regeling, waardoor ik ruim in mijn vrije tijd kwam te zitten en op zoek ging naar nuttig vrijwilligerswerk. Vrijwel tegelijkertijd bereikte mij het bericht van de oprichting van de Stichting Kalverpolder. Wonen in die polder was reden genoeg om kennis te gaan maken. Dat klikte meteen: werken in de natuur, een gezellige en enthousiaste ploeg mensen en woon-werkverkeer per eigen boot. Van lieverlee ontrolde zich mijn nieuwe "carrière": medewerker beheer, onderhoud machines, begeleider excursies, o.a. St Michael College, bestuurslid technische zaken en monitoring, vicevoorzitter en co-coördinator vrijwilligers. Tijdsbeslag op dit moment ca. 2-3 dagen per week.
Het lijkt inderdaad op werken in een parttimebaan, maar zo ervaar ik dat niet. Het plezier, dat ik beleef aan mijn vaartochtje naar onze werkschuur door de nog stille Kalverpolder, het werken in weer en wind met de collega's in het veld, het gevecht met metershoge braamstruiken, het nadenken en overleg met Staatsbosbeheer over het beheer, het zien van de resultaten van onze noeste arbeid, de eerste weidevogels weer terug op door ons gemaaide percelen zijn voor mij van onschatbare waarde.
Toen ik deze gegevens op een rijtje zette voor mijn kandidaatstelling voor de bovengenoemde prijs, realiseerde ik mij dat dit alles slechts mogelijk is binnen het kader van de Stichting Kalverpolder. Met de steun van de Vroege Vogels ploeg (twee keer per week rond half acht aanwezig!), de Bunkerploeg, de Technische Dienst en alle andere vrijwilligers is er in 15 jaar veel bereikt. Dit resultaat was zonder mij misschien ook wel door de andere vrijwilligers behaald, maar zonder hen was het mij zeker niet gelukt.